Web Analytics Made Easy - Statcounter

رئیس مرکز پژوهش‌های شورای اسلامی شهر اصفهان با اشاره به اجرای طرح «شهرجو» گفت: این رویداد به دنبال افزایش مشارکت هدفمند دانشجویان و دانشگاهیان در موضوعات مدیریت شهری است.

به گزارش خبرنگار ایمنا، مصطفی نباتی‌نژاد امروز _دوشنبه هفتم آذرماه_ در رویداد شبیه‌سازی مدیریت شهری برای دانشجویان طرح «شهرجو» اظهار کرد: در پنجمین دهه از عمر انقلاب اسلامی در کنار دستاوردهای متعدد یکی از چالش‌های جدی مفهومی است که از آن به عنوان «سرمایه اجتماعی» یاد می‌کنیم، مفهومی که به‌ویژه در سال‌های اخیر با توجه به حوادث و رخدادهای اجتماعی بیشتر شنیده می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی ادامه داد: در عمیق شدن شکاف میان شهروندان و حاکمیت اگرچه نمی‌توان نقش عوامل خارجی و تأثیر رسانه‌ها را نادیده گرفت، اما مسئله اصلی عملکرد برخی مدیران و نهادها به ویژه در مواجهه با جوانان بوده است.

رئیس مرکز پژوهش‌های شورای اسلامی شهر اصفهان افزود: آمار قابل توجه مهاجرت فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌ها موید آن است که تا چه اندازه تصور بسته بودن حلقه مدیریتی برای جوانان می‌تواند مخرب باشد و گویای این ضرورت است که نمی‌توان نسبت به شکاف موجود و تصور نادرست بی‌تفاوت بود.

وی تصریح کرد: بر اساس راهبردهای منشور شورای اسلامی شهر اصفهان در دوره ششم با عنوان «توجه به توسعه آموزش حقوق شهر و شهروندی» و راهبرد تعریف شده برای مرکز پژوهش‌ها مبنی بر «اهتمام بر تقویت تعامل با مرکز تحقیقاتی و دانشگاهی داخل و خارج از کشور برای دست‌یابی به آخرین تجربیات، اطلاعات و نظریات و تلاش جهت فراهم کردن زمینه استفاده از آن‌ها در مدیریت شهری» و همچنین بند ۹ تأکیدات سیاستی بودجه ۱۴۰۱ شورای اسلامی شهر اصفهان مبنی بر «توجه به عنصر خانواده و جوانان به عنوان محور اصلی ایجاد ساختارها و اجرای رویدادهای فرهنگی، اجتماعی و ورزشی» پیشنهاد رویداد «شهرجو» ارائه شد.

نباتی‌نژاد هدف از اجرای این طرح را افزایش تعامل هدفمند بدنه مدیریت شهری با دانشگاه و دانشجویان دانست و ادامه داد: افزایش مشارکت هدفمند دانشجویان در مدیریت شهری، آشنایی دانشجویان با فرایندها، چالش‌ها و موانع و عملکرد مدیریت شهری به منظور ایجاد ارتباط بین تئوری و عمل، آشنایی دانشجویان با سبک حکمرانی و قانون‌گذاری در مدیریت شهری، ارتقای امید به آینده و حس تعلق به شهر در بین دانشجویان، ایجاد پیشنهادهای خلاق و کمک به تصمیم‌سازی در مدیریت شهری و رشد و توسعه دانش مهارتی و ایجاد ظرفیت‌های جدید در دانشجویان در راستای خدمات و مسئولیت‌های شهری از دیگر اهداف اجرای این طرح است.

وی با بیان اینکه مخاطبان این طرح دانشجویان شهر هستند، خاطرنشان کرد: در این راستا این طرح به عنوان رویداد شبیه سازی مدیریت شهری برای دانشجویان ارائه شده است.

رئیس مرکز پژوهش‌های شورای اسلامی شهر اصفهان با اشاره به اینکه ملاک‌های ورود به طرح، معدل و کسب نمره قبولی در آزمون اولیه، تعریف شده است، اظهار کرد: مراحل اجرای طرح «شهرجو» شامل تعامل با ذی‌نفعان و نهایی کردن طرح تشکیل دبیرخانه شهرجو، فراخوان برگزاری رویداد و ثبت نام اولیه، اجرای آزمون کتبی آنلاین و مصاحبه اختصاص گروه‌های دانشجویی به کمیسیون‌های مربوطه بر اساس رشته تحصیلی است.

وی اضافه کرد: اجرای افتتاحیه با حضور دانشجویان منتخب و برگزاری کارگاه آشنایی اولیه، برگزاری کارگاه‌های تخصصی و حضور در جلسات کمیسیون شورا، تدوین طرح و ایده در هر کمیسیون، انتخاب طرح‌های برتر و اجرای اختتامیه و تجلیل از دانشجویان برتر از دیگر مراحل اجرای طرح «شهرجو» است.

نباتی‌نژاد گفت: منابع آزمون شامل قوانین مربوط به شهرداری و شورای اسلامی شهر، منشور شورای ششم، قانون تشکیلات شورا، اطلاعات پیرامون شهر اصفهان در ابعاد فرهنگی، اجتماعی و تاریخی است.

وی ادامه داد: سرفصل‌های آموزشی تعریف شده در طرح «شهرجو» آموزش ساختار مدیریت شهری و جایگاه شورا و شهرداری در مدیریت شهری، آموزش ساختار شهرداری و نوع خدمات ارائه شده، آموزش ساختار شورا و فرایند تصمیم گیری، آموزش فرایند تدوین و تصویب بودجه در شهرداری در نظر گرفته شده است.

رئیس مرکز پژوهش‌های شورای اسلامی شهر اصفهان گفت: رویداد «شهرجو» به دنبال این است که مشارکت هدفمند دانشجویان و دانشگاهیان را در موضوعات مدیریت شهری افزایش دهد، در این راستا لازم است دانشجویان نسبت به فرایند مدیریتی و قوانین شهر آشنایی کامل داشته باشند.

کمیسیون‌های تخصصی شورا در دانشگاه‌ها برگزار شود

مرتضی نصوحی، مدیر پژوهش، خلاقیت و فناوری‌های نوین شهرداری اصفهان با اشاره به اجرای طرح «شهرجو» اظهار کرد: شرط موفقیت این طرح، برگزاری پیش رویدادهایی قبل از اجرای طرح اصلی است، در این راستا پیشنهاد می‌شود کمیسیون‌های تخصصی شورای اسلامی شهر در دانشگاه‌های مرتبط با کمیسیون‌ها برگزار شود.

وی افزود: باید فرایند آزمون در اجرای طرح «شهرجو» کم‌رنگ شود، زیرا ممکن است در کاهش میزان استقبال دانشجویان از طرح مؤثر باشد.

لزوم افزایش مشارکت شهروندان در فرایند تصمیم سازی مدیریت شهری

محسن معصومی، رئیس اداره خلاقیت و نوآوری شهرداری اصفهان نیز در این جلسه اظهار کرد: افزایش مشارکت شهروندان در فرایند تصمیم سازی مدیریت شهری یکی از دغدغه‌های همیشگی مدیران بوده است.

وی با انتقاد از فرایند برگزاری آزمون در گزینش دانشجویان در این طرح گفت: راهکارهای متعدد دیگری می‌توان جهت گزینش و صلاحیت سنجی افراد به کار گرفت، در این راستا می‌توان با هماهنگی دانشگاه‌ها ورود دانشجویان به این طرح را مبتنی بر گذراندن یک درس و حتی دوران کارورزی برخی از رشته‌ها قرار دهیم تا انگیزه مناسب‌تری برای دانشجویان فراهم شود.

رئیس اداره خلاقیت و نوآوری شهرداری اصفهان تصریح کرد: تیم‌سازی از اهمیت بالایی برخوردار است، بنابراین در اجرای طرح «شهرجو» باید دانشجویان را تیمی به سمت اهداف حرکت دهیم، همچنین قرار دادن یک مربی برای هدایت دانشجویان حائز اهمیت است.

آئین‌نامه دقیق‌تری برای طرح «شهرجو» تنظیم شود

سیدمصطفی اعتصامی، مدیرکل نوسازی و تحول اداری شهرداری اصفهان نیز در این جلسه اظهار کرد: در اجرای طرح «شهرجو» باید سعی شود ارتباط دانشجویان فقط با بدنه شورای اسلامی شهر نباشد و از ارتباط و تعامل با بدنه شهرداری به عنوان یکی از ارکان اصلی مدیریت شهری غافل نشویم.

وی ادامه داد: به نظر می‌رسد باید برای اجرای طرح، آئین‌نامه دقیق‌تری تنظیم شود، همچنین نیازها و چالش‌های شهری مشخص و در تعیین و گزینش دانشجویان برای حضور در این طرح، با نظام فکری آنها مقایسه انجام شود.

لزوم برگزاری نشست‌های پرسش و پاسخ میان دانشجویان و مدیران شهری

پیمان آقایی، معاون فرهنگی دانشگاه پیام نور استان اصفهان در توضیح نظرات خود پیرامون طرح «شهرجو»، اظهار کرد: یکی از نقاط کور ارتباط با جوانان شهر در این طرح به خوبی دیده شده است.

وی ادامه داد: بیشتر دانشجویان منتقد و مطالبه‌گر هستند، بنابراین ایجاد و باز کردن فضای گفت‌وگو و تعامل دانشجویان با سطح مدیریت شهری گام مهمی در رفع ابهامات و سوالات آنها است. برگزاری نشست‌های پرسش و پاسخ میان دانشجویان و شهرداران مناطق و اعضای شورای اسلامی شهر می‌تواند در پیشبرد اهداف طرح «شهرجو» بسیار تأثیرگذار باشند.

معاون فرهنگی دانشگاه پیام نور استان اصفهان تصریح کرد: تبلیغات رسانه‌ای طرح «شهرجو» بسیار حائز اهمیت است، به طوری که نحوه اجرا و میزان استقبال دانشجویان از این طرح بستگی به عملیات فعال تبلیغاتی دارد.

رویدادها متناسب با رشته‌های دانشگاهی هر دانشگاه تعریف شود

سعید شریفی، معاون فرهنگی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان در این جلسه اظهار کرد: در این طرح از تعامل با دانشجویان سخن می‌گوئیم، اما طرح یک‌سویه نگارش شده است و عملاً گفت‌وشنودی بین مدیریت شهری و دانشجویان صورت نمی‌گیرد، همچنین طرح «شهرجو» نگاشته شده بیشتر بر روی بعد شناختی دانشجویان از مدیریت شهری تمرکز کرده است.

وی افزود: باید رویدادها را متناسب با رشته‌های دانشگاهی هر دانشگاه تعریف کرد چراکه شاید بسیاری از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی و مهندسی مخاطب این طرح نباشند.

معاون فرهنگی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان ایجاد جذابیت برای دانشجویان جهت ورود به طرح «شهرجو» را از الزامات دانست و گفت: یکی از نکات اصلی در ارائه گواهی نامه‌هایی که قرار است در پایان طرح به دانشجویان داده شود، باید بعد ارزش گواهینامه و مرکز صدور آنها که قابلیت ارزش‌گذاری اجتماعی و مقبولیت علمی آنها را تأیید می‌کند، مدنظر قرار گیرد.

راه‌اندازی کانونی برای پرداختن به موضوعات شهری در دانشگاه‌ها

مجتبی کرباسی، معاون فرهنگی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان نیز در این جلسه اظهار کرد: در حال حاضر حدود ۴۰ کانون فرهنگی و هنری، پنج تشکل سیاسی، ۵۰ انجمن علمی در سطح دانشگاه‌ها وجود دارد، از این‌رو گستردگی و اهمیت مباحث مدیریت شهری به اندازه‌ای است که بتوان کانون و انجمنی مرتبط با موضوعات شهری و مدیریت شهری تأسیس کرد.

وی اضافه کرد: باید کسانی را برای آینده تربیت کنیم که ضمن تخصص دارای تعهد و اخلاق باشند؛ آزمون و شرط معدل فقط متخصصانی را تربیت می‌کند که تعهدی در فردا برای ما نخواهند داشت.

معاون فرهنگی دانشگاه علوم پزشکی تاکید کرد: در طرح «شهرجو» تعداد ظرفیت قابل پذیرش دانشجویان، میزان برگزاری این دوره در هر سال تحصیلی و مباحث دیگر به صورت دقیق مشخص شود.

کانون‌های دانشگاهی، کارآمدترین عرصه‌ها برای تحقق طرح «شهرجو»

کریمی، نماینده معاونت فرهنگی دانشگاه صنعتی اصفهان نیز با اشاره به اجرای طرح «شهرجو» اظهار کرد: کانون‌های دانشگاهی یکی از بهترین و کارآمدترین عرصه‌ها برای تحقق طرح «شهرجو» و تأمین اهداف مد نظر است.

وی «پیگیری» را از شاخصه‌های کانون‌های دانشجویی دانست و افزود: هرگاه ما اجرای رویدادها را به دانشجویان واگذار کرده‌ایم، شاهد رونق و استقبال بیشتر دانشجویان، همچنین ارائه خلاقیت‌ها و ایده‌های نو در این مسیر بوده‌ایم.

ایجاد انگیزه برای به‌کارگیری نخبگان و دانشجویان فعال در شهر

حسین اسماعیلی، نماینده معاونت فرهنگی دانشگاه اصفهان در این جلسه اظهار کرد: ایجاد انگیزه برای به‌کارگیری نخبگان و دانشجویان فعال بسیار حائز اهمیت است.

وی تاکید کرد: اگر هدف ما به‌کارگیری و بهره بردن از نخبگان دانشجویی در مسیر تعامل با مدیریت شهری است، باید طرح‌های مالی و معنوی خوبی برای ایجاد انگیزش در طرح «شهرجو» تعریف کنیم.

نماینده معاونت فرهنگی دانشگاه اصفهان پیشنهاد داد: فرصتی مجدد به دانشگاه‌ها خاصه دانشگاه اصفهان داده شود که با حضور اساتید متخصص در حوزه مباحث شهری، طرح «شهرجو» را مورد بازبینی قرار دهند و طرح را پخته‌تر کنند.

کد خبر 622918

منبع: ایمنا

کلیدواژه: شورای شهر اصفهان طرح شهر جو دانشجويان مدیریت شهری شهر اصفهان شهر شوراي شهر دانشگاه علوم پزشکی اصفهان شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق رئیس مرکز پژوهش های شورای اسلامی شهر اصفهان جلسه اظهار معاون فرهنگی دانشگاه سازی مدیریت شهری شهرداری اصفهان برای دانشجویان مدیریت شهری افزایش مشارکت کمیسیون ها اصفهان نیز دانشگاه ها اجرای طرح

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۹۲۹۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شهر و حیات مدنی

تین نیوز سیدمحمد بهشتی :

 شهر چگونه شهر می شود؟ آیا با تجمع انبوهی از شریان های عبور اتومبیل و ساختمان هایی با کاربردهای گوناگون شهر پدید می آید؟ البته شهر حتما شریان های عبور اتومبیل و ساختمان هایی با کاربردهای گوناگون دارد، اما اینها موجد جسد شهر هستند و نه جان آن. شهر بنا بر حیات مدنی شهر می شود و حیات مدنی کیفیتی از حیات فرهنگی -اجتماعی است که خارج از ساختمان هایی با کاربردهای گوناگون جریان دارد. کسانی که به جسد شهر اکتفا می کنند از فهم این امر ناتوان اند؛ آنها فقط ساختمان ها و وسایل نقلیه شهر را می بینند، نه ساکنان آن را و فضاهای شهری را در بهترین حالت به مثابه واسط و رابط گذار از ساختمانی به ساختمان دیگر می فهمند. به تبع این نگاه، بسیاری از ارکان شهر از نظر خارج و مخفی می شود و معنا و مفهوم عناصر و ارکان شهری مشهود نیز قلب (دگرگون) می شود: پیاده رو به مثابه مکان و محملی برای نقل و انتقال درک می شود، پارک نیز لکه ای سبز با عملکرد فتوسنتز و به تعبیر دیگر ریه شهر و پدافند آلودگی هوا فهمیده می شود. به طریق اولی، تمایزی میان ساکن شهر و شهروند نیز گذاشته نمی شود. در این حالت، موضوع مدیریت شهری رتق و فتق امور مربوط به جداول و آسفالت خیابان ها و زباله و درخت و دیوار و... است و مهم ترین موجودات زنده در این مفهوم از مدیریت شهری، حشرات و جانوران موذی اند که باید آنها را نابود کرد.

در این تعریف از شهر، مردم با معیارهای کمّی طبقه بندی می شوند و در بهترین صورت، همچون حیوانات نیازهای فیزیکی شان رفع و برای تولیدات کمی شان برنامه ریزی می شود؛ تولیداتی مثل جمعیت که باعث افزایش زباله، فاضلاب، اموات و... می شود و در نتیجه بر حجم و گستره شهر می افزاید. مسلما این جنس تولیدات را نیز ضرورتا باید دور از شهر دفع کرد؛ به نحوی که محیط را آلوده نکنند. کار مدیریت شهری با واحدهای کمی ای مثل متر، مترمربع و مترمکعب برای اندازه گیری میزان جدول سازی، آسفالت ریزی، بتون ریزی و احداث کانال دفع آب های سطحی و دفع فاضلاب و زباله قابل سنجش است و نسبت مدیریت شهری به مردم شهر مثل نسبت صاحبخانه به مستأجر است.

 اما شهر از منظر حیات مدنی از سه رکن اصلی تشکیل می شود؛ شهروند، کالبد شهر و مدیریت شهری. شهروند و مدیریت شهری ماهیتی فعالانه دارند و کالبد شهری ماهیتی انفعالی. انسان بنا بر مدنی الطبع بودن میل به شهروندی دارد؛ یعنی نیازمند حیات مدنی است. در نتیجه مدیریت شهری مکلف به سامان دهی و مدیریت کالبد شهر است؛ به نحوی که همچون لباسی شایسته و برازنده قامت کیفیت های متنوع و مراتب حیات مدنی باشد و شرایط حیات مطبوع را برای شهروندان فراهم کند.

در تعریف قبلی از شهر، مدیریت شهری مدیریتی آمرانه است؛ همان چیزی که در اصطلاح «سیویل» (civil) لحاظ شده است. اما در تعریف اخیر، مدیریتی همدلانه و از جنس مدیریت فرهنگی -اجتماعی است. بدون شک هر عنصر شهری در تعریف اخیر با تعریف قبلی از شهر تفاوتی ماهوی دارد. در تعریف جامد و سیویل از شهر،کمیت ها تعیین کننده است، ولی در تعریف مدنی از شهر، کیفیت زندگی شهروندان میزان و معیار سنجش است. در این مفهوم از شهر، همه اقدامات کمی برای آن است که شادابی و نشاط در چهره شهروندان ظاهر شود و حیات فرهنگی و اجتماعی مطبوع در شهر جریان یابد.

 متأسفانه اکنون همه شهرهای سرزمین ما در وضعیت قبض روح قرار دارند؛ یعنی شهر کالبدی خالی از روح شهروندی است. البته در اکثر آنها -به جز تهران- به علت تداوم بقایایی از حیات مدنی و علی رغم مزاحمت های مدیریت شهری از نوع سیویل و کمی، تضاد کیفی میان «ساکنان شهر» با «شهروندان» ملموس تر است. بااین حال، در شهری مثل تهران که چند دهه ای است توسط «ساکنان شهر» فتح شده، «شهروندی» دیگر خاطره ای دور، شیرین و دست نیافتنی است.

از منظر حیات مدنی، هر شهر سرمایه هایی دارد از قبیل سرمایه های طبیعی، تاریخی، کالبدی، اجتماعی، فرهنگی و حتی سرمایه های مادی و کمی. از منظر مدیریت شهری جامد (سیویل)، این سرمایه ها عموما سرمایه به شمار نمی آید. در این تعریف امتیازات شهر که طبعا ضامن بقا و حیات شهر و مبین هویت آن است، یا «مزاحم» شناخته و از سر راه برداشته می شود یا مسرفانه مصرف می شود. درحالی که از دیدگاه حیات مدنی، امتیازات و سرمایه های شهر عناصر پایدار شهر است و همه تلاش مدیریت شهری در جهت حفظ و تقویت این عناصر و ایجاد سرمایه های جدید است. سرمایه های پایدار از منظر مدیریت جامد و سیویل، مزاحم است؛ زیرا همه چیز از نگاه مصرفی اهمیت دارد و هر چیز باید پاسخی به نازل ترین و ناپایدارترین نیازمندی های انسان باشد. پس همه چیز تاریخ مصرف پیدا می کند و از این رو است که پایداری هر عنصر شهری چوب لای چرخ سوداگری مدیریت است.

 شهر واجد حیات مدنی محل ظهور فرهنگ است و شهر جامد و سیویل (بی بهره از حیات مدنی) میدان بروز بی فرهنگی و بهتر است بگوییم بیماری های فرهنگی. در حیات مدنی، امنیت شهر با نظارت اجتماعی شهروندان حاصل می شود و در شهر جامد و سیویل، امنیت به واسطه پاسبان، نرده، دزدگیر و شبگرد نیز به دست نمی آید.

استمرار زندگی در شهر مبتنی بر حیات مدنی موجب تحول مفهوم «ساکن شهر» به «شهروند» و نزدیکی و تقرب شهروندان به یکدیگر می شود و در شهر جامد و سیویل همسایگان دیوار به دیوار یکدیگر را به چهره نیز نمی شناسند؛ هرچند از همسایگی شان یک عمر گذشته باشد. شهر منطبق بر حیات مدنی، آرامش بخش و رافع بحران ها و مشکلات اجتماعی است و شهر جامد و سیویل خود موجد بحران و ناهنجاری های اجتماعی.

شهر با معیار حیات مدنی نیازمند طرح و برنامه در مقیاس های گوناگون است و هر اقدام شهری با فرض اینکه قرار است در عالم واقع تحقق یابد، طراحی و برنامه ریزی می شود؛ اما شهر جامد و سیویل فارغ و غافل از جریان زندگی شهری، در مقیاس های کلان طرح جامع و طرح تفضیلی متصلب و بی جان طراحی و برنامه ریزی می شود. ناموفق بودن بسیاری از طرح ها و برنامه های تفصیلی و جامع اجراشده به جای آنکه طراحان و مدیران را متوجه نامربوط بودن و واقعی نبودن آن طرح ها کند، آنها را دچار فرافکنی کرده و سبب می شود این عدم توفیق را به ضعف قدرت آمرانه مدیریت شهری نسبت دهند.

در شهر برخوردار از حیات مدنی، کارشناسان و مدیریت شهری خاطره شهروندان از شهر در زمره مهم ترین سرمایه های مقوم شهروندی و حیات مدنی تلقی می شود. درحالی که کارشناسان و مدیران شهری در شهر جامد و سیویل خاطره را نمی فهمند و مفهوم شهروند و حیات مدنی را اموری فانتزی و متعلق به گذشته و مانع رشد و ترقی به حساب می آورند.

 کارشناسی و مدیریت شهری در شهر برخوردار از حیات مدنی، مقیاس های شهری مثل تهران را با مقیاس های حیات مدنی می سنجند و بنا بر این سنجش درمی یابد که کوچک ترین واحد شهر محله است. محله بخشی از شهر است که از ترکیب مناسبات متنوع همسایگی و پیوندهای اجتماعی ساکنان محله و ارکان و اعضای خانواده (پدر، مادر، پدربزرگ، مادربزرگ، برادر، خواهر و...) پدید می آید. در این مقیاس از شهر، مهم ترین عامل قوام و دوام پیوند ساکنان، مناسبات رو در روی عابران پیاده با هم است و نه رابطه رانندگان اتومبیل ها. در شهر واجد حیات مدنی فضاهای عمومی متنوع از قبیل مسجد، تکیه، میدان، قهوه خانه، بقالی، نانوایی و... محل برخورد و تعاملات شهروندان است و در نتیجه مدیریت شهری مُصر به ایجاد و رونق این فضاهاست. درحالی که در شهر جامد، فضاهای عمومی کاملا کاربردی و در مقیاس محلی و صرفا به منظور رفع حوائج ساکنان محله است؛ فروشگاه های بزرگی که با یک تلفن کار بقالی، نانوایی، میوه فروشی، قصابی و... را یک جا می کنند و سبب می شوند کمترین برخوردهای اجتماعی نیز به حداقل برسد.

در کلان شهر تهران، وسعت محله نارمک تقریبا به اندازه تهران ناصری است. بنابراین از این منظر، شهر بزرگ تهران در واقع منظومه ای است از چندین شهر و اداره آن باید بر اساس سلسله مراتب حیات مدنی باشد نه بر اساس مساحت یا جمعیت یا محور خیابان ها و بزرگراه ها. در شهر سازگار با حیات مدنی اصلی ترین وجهه مدیریت شهری امور فرهنگی -اجتماعی است و هر وجهه دیگری متاثر از آن است. اما در شهر جامد و سیویل اگر توجهی به امور فرهنگی -اجتماعی بشود، امری است مستحب که به کوچک ترین بهانه ای از آن صرف نظر می شود. در شهر جامد و سیویل در عالی ترین مرتبه، جنبه فنی و عمرانی شهر و در نازل ترین مرتبه نظافت و رفع ضایعات تأسیسات شهری وجهه اصلی مدیریت شهری محسوب می شود.

 در شهر منطبق بر حیات مدنی، برای روان کردن ترافیک، افزون بر ایجاد و تعریض شریان های شهری، به کاهش انگیزه شهروندان برای سفرهای درون شهری و عرضه خدمات شهری در مقیاس های خرد و کلان و توسعه شبکه های اطلاع رسانی شهری توجه می شود. درحالی که در شهر جامد و سیویل، راه حل در ایجاد و تعریض شریان ها و یا ممانعت از حرکت اتومبیل ها با طرح های سلبی مثل طرح ترافیک یا در بهترین حالت توسل به وسایل نقلیه عمومی به جای وسایل نقلیه شخصی دیده می شود. در شهر سازگار با حیات مدنی، «شهر ما خانه ماست» شعار شهروندان است و در شهر جامد و سیویل، این شعار، شعار مدیریت شهری است؛ مدیریت شهری که خود را صاحبخانه می داند و ساکنان شهر را مستأجر خود می پندارد.

در شهر متناسب با حیات مدنی، عدالت در تأمین هزینه های شهر با ایجاد نسبت بین برخورداری از خدمات و پرداخت هزینه این خدمات برقرار می شود؛ اما در شهر جامد و سیویل، عدالت مفهومی ندارد و اگر مدیریت شهری قصد اجرای عدالت را داشته باشد، تنها راه توسل به شیوه های عیاری به مفهوم واقعی کلمه است.

 شهر اسلامی شهری است که در آن جریان حیات مدنی مبتنی بر موازین و فرهنگ دینی، صورتی از کالبد شهری را پدید آورده باشد که در آن آسایش، امنیت، طراوت و شادابی شهروندان متدین تأمین باشد و متخلفان، با ناامنی، ملامت و ناهمواری مواجه شوند. شهر اسلامی نخست منوط به حیات مدنی دینی است و در پی آن، صورت کالبدی شهر پدید می آید؛ به نحوی که در خور این کیفیت از حیات مدنی باشد. کارشناسان و مدیریت و مدیریت شهریِ جامد و سیویل با توسل به تظاهرات صوریِ دینی از محقق کردن شهر اسلامی طفره می روند؛ چراکه بنا بر آنچه گفته شد، نه شهر و نه فرهنگ اسلامی و بالطبع حیات مدنی مبتنی بر فرهنگ اسلامی از منظر حیات مدنی فهمیده نمی شود.

آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید

دیگر خبرها

  • خبر‌هایی از بررسی مشکلات روستای چاشم مهدیشهر
  • پایان رقابت طرح‌ها در ره‌آورد فناورانه حمل‌ونقل شهری اصفهان
  • شهر و حیات مدنی
  • آخرین وضعیت شبیه‌سازی انتخابات الکترونیک در تهران
  • آخرین وضعیت شبیه‌سازی انتخابات الکترونیک در تهران
  • اسلامی: شبیه‌سازی انتخابات الکترونیک یکشنبه در استان تهران برگزار می‌شود
  • بررسی ورود صنایع بزرگ به حوزه استارت‌آپی کشور در رویداد استیج اینوتکس ۲۰۲۴
  • بومی‌سازی دوربین های ضد انفجار برای صنعت دریایی در شرکت دانش‌ بنیان
  • مغز انسان شبیه‌سازی شد
  • مغز انسان به شکلی بی‌نظیر شبیه‌سازی شد